Peritoneale wrijving in het levergebied

De peritoneale wrijvingstest in het levergebied is een aanvullende onderzoeksmethode om te controleren of de lever in de buik normaal is. Wanneer de onderzoeker de palm van de hand voorzichtig op het levergebied van de onderzoeker legt en deze de buikademhaling laat uitvoeren, wordt op dit moment een intermitterend en ruw trillingsgevoel gevoeld. Dit teken wordt gezien in de perihepatische ontsteking. Het productiemechanisme is te wijten aan de aanwezigheid van fibrineuze exudaten op het oppervlak van de lever en aangrenzend peritoneum, die worden geproduceerd door wrijving. Als u het met een stethoscoop hoort, wordt dit het peritoneale wrijvingsgeluid van het levergebied genoemd. Basis informatie Specialistenclassificatie: Digestive examenclassificatie: andere onderzoeken Toepasselijk geslacht: of mannen en vrouwen nuchter zijn: niet vasten Tips: probeer mee te werken aan het werk van de arts. Normale waarde Wanneer de normale buik wordt onderzocht, is de palm licht bevestigd aan het levergebied van de onderzoeker en wordt de buikademhaling uitgevoerd en wordt het intermitterende en ruwe trillingsgevoel op dit moment niet gevoeld. Klinische betekenis Abnormaal resultaat De onderzoeker legt voorzichtig de palm van de hand op het levergebied van de onderzoeker, waardoor hij buikademhaling kan uitvoeren en voelt op dit moment een intermitterend en ruw trillingsgevoel. Dit teken wordt gezien in de perihepatische ontsteking. Het productiemechanisme is te wijten aan de aanwezigheid van fibrineuze exudaten op het oppervlak van de lever en aangrenzend peritoneum, die worden geproduceerd door wrijving. Mensen die moeten worden onderzocht: routinematige items voor lichamelijk onderzoek, abnormale buikspieren. voorzorgsmaatregelen Vereisten voor inspectie: 1 Bij palpatie moet de palm dicht bij de buikwand zijn, op en neer met de ademhalingsbeweging. Bij het inademen moet de snelheid van het optillen van de vinger achterblijven bij het optillen van de buikwand; bij het uitademen moet de vinger worden ingedrukt voordat de buikwand zinkt. 2 Controleer de ontwikkelde buikspieren, de rechterhand moet op de buitenrand van de rectus abdominis worden geplaatst om naar boven te palperen, waarbij de rectus abdominis als de onderste rand van de lever wordt vermeden. 3 In geval van een volledige rechter buik, moet rekening worden gehouden met de leverfactoren. Bij palpatie moet de rechterhand in de middellijn van het rechter sleutelbeen worden geplaatst op het niveau van de verticale lijn van de buik of vanuit de positie van de rechter voorste iliacale wervelkolom. Inspectie proces Op het moment van palpatie bevindt de onderzoeker zich in ruglig, de kniegewrichten zijn gebogen, de buikwand is ontspannen en diepere buikademhaling wordt uitgevoerd om de lever op en neer te bewegen. De onderzoeker wordt met één of beide handen aan de rechterkant van de patiënt geplaatst. Palpatie met één hand komt vaker voor: de onderzoeker brengt de rechterhand vier vingers samen, het metacarpofalangeale gewricht is recht en wordt parallel aan de ribben in de rechterbuik geplaatst om de onderste rand van de lever te schatten of onder de slaperigheid van de percussieve lever. Wanneer het gas blaast, wordt de vinger tegen het diepe deel van de buikwand gedrukt. Bij het inademen wordt de vinger langzaam omhoog gebracht en wordt de leverrand naar de ribrand toe bewogen. Voorzichtigheid is geboden bij het controleren om de inspectieresultaten niet te beïnvloeden. Niet geschikt voor het publiek Ongepaste mensen: in principe niet geschikt voor de menigte, maar mensen met psychische stoornissen moeten opletten. Bijwerkingen en risico's Nee.