Middenvoet- en falangeale fracturen
Invoering
Inleiding tot humerus en falangeale fracturen De humerus en falangeale fracturen zijn veel voorkomende fracturen, die worden veroorzaakt door zware voorwerpen die tegen de achterkant van de voet slaan, rollen, voetvarus of onbedoeld schoppen. Basiskennis Het aandeel ziekte: 0,01% Gevoelige mensen: geen specifieke populatie Wijze van infectie: niet-infectieus Complicaties: voetbreuk
Pathogeen
Oorzaken van humerus en falangeale fracturen
De oorzaken van humerus en falangeale fracturen zijn onderverdeeld in twee soorten:
1. Meer gebruikelijk wordt veroorzaakt door direct geweld
Meer dan zware voorwerpen raken de achterkant van de voet, rollen, voetvarus of toevallige schop veroorzaakt door harde voorwerpen.
2, sommige breuken worden veroorzaakt door opgehoopte spanning
Zoals langdurige, herhaalde, lichte directe of indirecte schade kan een specifiek deel van het ledemaat doen breken, zoals marcheren over lange afstand, gemakkelijk om een tweede, derde middenvoetsbreuk te veroorzaken.
Het voorkomen
Preventie van humerus en falangeale fracturen
Vermijd trauma en lange afstanden.
Complicatie
Complicaties van humerus en falangeale fracturen Complicaties, voetbreuken
De humerus en falangeale fracturen zijn gemakkelijker te behandelen vanwege hun eigen locatie.In het algemeen zijn er minder complicaties. Als de behandeling echter niet op tijd of onzorgvuldig is, kan de genezingsvervorming optreden en kunnen de patiënten met humerus en falangeale fracturen ook Zorg ervoor dat u zoveel mogelijk traint om disfunctie te voorkomen.
Symptoom
Symptomen van humerus en falangeale fracturen Veel voorkomende symptomen Wanneer de teen wordt gebogen en gebogen, wordt de voetpijn verstuikt, worden de teen en de teen van de teen gescheiden, de vermoeidheid is nodulair, de avulsiefractuur, de voet is gezwollen, de tederheid is kort en de voet is vervormd.
De ziekte manifesteert zich voornamelijk als pijn in de voeten, zwelling en vervorming, maar de prestaties van de tibiafracturen in verschillende delen zijn ook iets anders:
1, de vijfde middenvoetsavulsiefractuur
De korte humerusspier is bevestigd aan de basis van de vijfde middenvoetsbeugel. De ernstige varusverstuiking kan een barstbreuk of een volledige avulsiefractuur veroorzaken. Het röntgenonderzoek moet worden onderscheiden van de normale osteofyt van het kind.
2, marsfracturen zijn zeldzaam, komen voor bij langeafstandswandelingen, in de 2e, 3 tibia-nek of droge fracturen, kunnen ook voorkomen in de humerus, over het algemeen geen verplaatsing, ook bekend als vermoeidheidsfracturen, fracturen meer onbewust, geen trauma Geschiedenis, de symptomen zijn niet zwaar, alleen het vroege lijden van de voet een beetje pijn, lokale milde zwelling, het voelen van de voet vermoeidheid en ongemak, soms trad meer osteoporose op.
Onderzoeken
Onderzoek van humerus- en falangeale fracturen
Röntgenonderzoek is van grote waarde bij de diagnose en behandeling van fracturen:
Alle vermoedelijke fracturen moeten routinematig röntgenfilmonderzoek zijn, dat kan worden gevonden in klinisch moeilijk te vinden onvolledige fracturen, diepe fracturen, intra-articulaire fracturen en kleine avulsiefracturen, zelfs als deze zich klinisch manifesteren als duidelijke fracturen. Röntgenfilmonderzoek is ook noodzakelijk om het type en de specifieke omstandigheden van de breuk te helpen begrijpen en heeft een leidende betekenis voor de behandeling.
De röntgenfilm moet positieve en laterale posities bevatten.De put moet aangrenzende gewrichten bevatten. Soms is het nodig om schuine positie, tangentiële positie of röntgenfilm van het overeenkomstige deel van de gezonde kant toe te voegen. Na het zorgvuldig lezen van de röntgenfilm, moeten de volgende punten worden geïdentificeerd:
(1) De fractuur is invasief of pathologisch.
(2) Of de breuk is verplaatst en hoe te verschuiven.
(3) Of de breukuitlijning voldoet aan de lijn en of deze moet worden gecorrigeerd.
(4) Of de breuk vers of oud is.
(5) Of er schade is aan het gewricht of botletsel.
Diagnose
Diagnose en diagnose van humerus- en falangeale fracturen
diagnose
Volgens de klinische manifestaties en het röntgenonderzoek kan de ziekte duidelijk worden gediagnosticeerd zonder identificatie, maar het is noodzakelijk om op de klinische aandacht te letten of de breuk een eenvoudige breuk is of een pathologische breuk veroorzaakt door de eigen ziekte van de patiënt. In het geval van ziekte en skeletafwijkingen kan een lichte kracht een fractuur veroorzaken, die in dit geval vaker voorkomt en strikte observatie en diagnose vereist.
Differentiële diagnose
Bij het röntgenfotoonderzoek moet je ook letten op het verschil tussen de normale osteofyten van kinderen.
