Nierstenen (percutane nefrolithotomie)

Percutane nefrolithotomie wordt gebruikt voor de chirurgische behandeling van nierstenen. De meeste nierstenen bij kinderen worden veroorzaakt door een infectie. Jongens komen vaker voor dan meisjes en de hoogste incidentie is tussen de 2 en 3 jaar oud. Het meest voorkomende pathogene organisme is Proteus of Escherichia coli die ureum afbreekt. Herhaaldelijk is er een zachte steen gevormd door het geslacht Proteus in de urine, die een grote hoeveelheid biologische matrix, vaak X-ray transparante steen bevat. De steensamenstelling bevat magnesiumammoniumfosfaat (streptiet) en een kleine hoeveelheid calciumfosfaat (apatiet), oxalaat, carbonaat en uraat. Deze componenten kunnen vrij of in een breed bereik aan het nierbekken en het nierbekkenstelsel worden bevestigd, soms met nierbekken, perirenaal abces of progressieve pyelonefritis. Kinderen hebben minder metabole stenen. Hypercalciëmie kan idiopathisch zijn of worden veroorzaakt door overmatige vitamine D of hypofosfatemie, die meestal calciumresten in de nier veroorzaakt. Hyperparathyreoïdie is zeldzaam bij kinderen. Hoge calcium urine wordt gedefinieerd als 24-uurs urine calcium boven 4 mg / kg en urine-calcium / creatinineverhouding> 0,25. Hypercalciurie komt ook voor bij sommige kinderen met geïnfecteerde stenen, vooral als de melk te veel is. Fosfateurie kan naast tubulaire calciumafzetting renale tubulaire acidose, hypercalciurie en terugkerende urinestenen veroorzaken, hoog oxaalzuur kan ook renale calcinose en terugkeer van oxalaatstenen veroorzaken. Als de urinewegen wordt geblokkeerd, is de kans groter dat deze optreedt. Steenzuurstenen komen vaak voor bij kinderen met leukemie, vaak als gevolg van calciumzoutafzetting, ondoorzichtig op röntgenfilms, maar lage dichtheid. Astragalus en waterige klierstenen zijn lichtdoorlatende stenen. Behandeling van ziekten: nierstenen indicaties Na het nierbekken en de bovenste ureterale calculi en extracorporale schokgolflithotripsie, kan grotere lithotripsie niet worden ontladen en kan ook percutane nefrolithotomie worden overwogen. Voor kinderen met percutane nefrolithotomie of ureteroscopische benadering van lithotripsie is er nog geen geschikt endoscopisch apparaat en het is nog niet op grote schaal uitgevoerd. Contra 1. Preoperatief onderzoek 1 Stralingsonderzoek: gewone buikfilm, inclusief totale urinewegpyelografie en B-echografie vertoonde urinewegobstructie en andere afwijkingen; uitscheidingscystografie bepaalt voornamelijk of er vesicoureterale reflux is. 2 urine-analyse: urineroutine en urinecultuur. Bepaling van de urine pH, steriele urine pH moet lager zijn dan 5,3, doe 24 uur urine calcium, oxalaat excretietest. 3 serologische tests: creatinine, ureumstikstof, elektrolyten, calcium, fosfaat, urinezuuronderzoek. Het is meer noodzakelijk om het bovenstaande biochemische onderzoek te doen wanneer er calciumdepositie in de nieren is of wanneer stenen terugkeren. 2. Darmvoorbereiding. 3. Breng antibiotica aan om infectie te voorkomen. Chirurgische ingreep 1. Percutane expansie, waarbij de 12e rib van de aangedane zijde wordt genomen, overeenkomend met de positie van de ribhoek, 0,5% procaine lokale infiltratie-anesthesie, percutane nefrolithotomie naald 18 ~ 22 naar het onderste nierbekken naar het nierbekken . Onder fluoroscopie werd bevestigd dat de naald urinedruppeltjes in het nierbekken had en werd de begeleidingsdraad door de nierpunctie in het nierbekken geplaatst. Uitbreiding wordt uitgevoerd met een telescopische metalen dilatator onder geleiding van een voerdraad. De ureter wordt ingebracht in de ballonkatheter om te voorkomen dat stenen in de ureter glijden. 2. Gebroken steenslag, kleinere pyelone stenen kunnen in de steentang worden gestoken door de nefroscoopmantel, en de kleine stenen mechanische klem wordt gebroken door de steentang. De Staghorn-stenen kunnen worden gebroken met een echografie onder direct zicht.