gebrek aan diepe slaap
Invoering
introductie Diepe slaapgebrek komt vaak voor bij obstructief slaapapneu-syndroom. Tijdens diepe slaap zijn menselijke hersenschorscellen volledig in rust, wat uiterst belangrijk is voor het stabiliseren van de stemming, het balanceren van mentaliteit en het herstellen van energie. Tegelijkertijd kunnen veel antilichamen in het menselijk lichaam worden geproduceerd om de weerstand tegen ziekten te verbeteren. Studies hebben aangetoond dat de eerste drie uur slaap belangrijk zijn omdat diepe slaap bijna 90% van de tijd uitmaakt. Deze pathologische aandoening heeft niet alleen slaapsnurken en extreme slaperigheid overdag (EDS), maar ook terugkerende hypoxische hypercapnie veroorzaakt door hypopneu of apneu, wat kan leiden tot complicaties van hart en long en andere vitale vitale organen, en zelfs plotselinge dood.
Pathogeen
Oorzaak van de ziekte
Obstructief slaapapneu syndroom (OSAHS) is een pathologische aandoening met een zeer gecompliceerde etiologie die nog niet volledig is opgehelderd.Het is een aandoening van slaapstoornis. Deze pathologische aandoening heeft niet alleen slaapsnurken en extreme slaperigheid overdag (EDS), maar ook terugkerende hypoxische hypercapnie veroorzaakt door hypopneu of apneu, wat kan leiden tot complicaties van hart en long en andere vitale vitale organen, en zelfs plotselinge dood. Daarom is OSAHS een potentieel dodelijke slaapstoornis.
Slaapapneu wordt gedefinieerd als een pauze in de neus en mond tijdens de slaap gedurende meer dan 10 seconden. Volgens de verschillende redenen en prestaties van apneu:
1 obstructieve slaapapneu, dat wil zeggen apneu veroorzaakt door obstructie van de bovenste luchtwegen tijdens de slaap, die wordt gekenmerkt door het stoppen van de luchtstroom in de mond en neus en de ademende werking van de borst en de buik.
2 Centrale slaapapneu, dat wil zeggen de mond- en neusluchtstroom en de ademhaling van borst en buik stoppen tegelijkertijd.
3 gemengde slaapapneu, dat wil zeggen dat de twee naast elkaar bestaan, beginnend met centrale apneu, gevolgd door obstructieve slaapapneu. De hoeveelheid getijdenvolume tijdens de slaap wordt verminderd, d.w.z. de ademhalingsluchtstroom wordt met meer dan 50% van de normale luchtstroomintensiteit verminderd en de bloedzuurstofverzadiging wordt met meer dan 4% verminderd, wat hypopneu of hypopneu wordt genoemd.
Onderzoeken
inspectie
Gerelateerde inspectie
Polysomnografie (PSG) craniale CT-onderzoek elektrocardiogram polysomnografie
Vóór de diagnose is het noodzakelijk om de aanwezigheid van luchtwegobstructie tijdens de slaap en de locatie en ernst van de obstructie te bevestigen en de vitale organen van het hele lichaam te evalueren. Gedetailleerde medische geschiedenis. Inclusief het tijdstip van de ziekte, vooral snurken, extreme slaperigheid overdag en andere symptomen, duur, eerdere diagnose en behandeling, systemische systemische geschiedenis.
Klinisch onderzoek: naast algemeen routinematig systemisch onderzoek, moeten de bovenste luchtwegen en het bovenste spijsverteringskanaal uitgebreid worden onderzocht.Het is het beste om de staande positie en de liggende positie afzonderlijk te controleren om de obstructie van de bovenste luchtwegen te begrijpen, en ten tweede of de craniomaxillofaciale ontwikkeling abnormaal is. inspectie. De volgende zijn de vorm en positie van de kaak, de occlusie en de toestand van de oropharynx en nasopharynx. Speciale aandacht moet worden besteed aan het uitsluiten van knobbels in de nasopharynx, oropharynx en de basis van de tong.
Diagnose
Differentiële diagnose
(1) Centraal slaapapneu-syndroom (CSAS)
De CSAS-definitie is dat de bovenste luchtwegen langer dan 10 seconden geen luchtstroom hebben en dat er geen borst- en buikademhalingsoefening is. CSAS komt minder vaak voor en kan naast OSAS bestaan. Het kan in elke slaapfase voorkomen, maar duidelijke afwijkingen worden alleen gezien tijdens NREM-slaap. CSAS kan alleen bestaan of in combinatie met aandoeningen van het centrale zenuwstelsel zoals hersenstamtrauma, tumoren, infarct en infectie. Er zijn ook meldingen geweest van CSAS geassocieerd met neuromusculaire aandoeningen zoals polio en myotone dystrofie. Passende ventilatie kan worden gehandhaafd wanneer wakker, maar tijdens de slaap is er een abnormale regeling van het ademhalingscentrum en treedt een centrale (of obstructieve) apneu op.
(B) slaapstoornis bij patiënten met chronische obstructieve longziekte
Patiënten met chronische obstructieve longziekte kunnen gepaard gaan met een significante verslechtering van de luchtwegen en gasuitwisseling, voornamelijk als gevolg van ernstige vermindering van arteriële zuurstofverzadiging en tijdelijke specifieke ademhalingsafwijkingen zoals apneu en hypopneu. De fase van de REM-slaap is het meest voor de hand liggend en het mechanisme is nog onduidelijk, wat verband kan houden met de abnormale ademhalingsactiviteit die gepaard gaat met de slaap. Bovendien hebben deze patiënten een langzame chemische beademingsreactie wanneer ze wakker zijn en kunnen ze tijdens de slaap verder worden verergerd om de beademingsreactie te verminderen.
