Verhoogde doorlaatbaarheid van het maagdarmslijmvlies
Invoering
introductie Verhoogde permeabiliteit van maagdarmslijmvlies: komt vaker voor bij maagkanker en darmkanker als gevolg van necrose van kankerweefsel veroorzaakt door verhoogde permeabiliteit van het overeenkomstige maagdarmslijmvlies, een grote hoeveelheid plasma-eiwit gelekt uit het maagdarmkanaal.
Pathogeen
Oorzaak van de ziekte
De oorzaak van verhoogde permeabiliteit van het maagdarmslijmvlies wordt meestal veroorzaakt door maagkanker en darmkanker.
Onderzoeken
inspectie
Gerelateerde inspectie
Gastro-intestinale gastro-intestinale dysfunctie dynamiek onderzoek van gastro-intestinale beeldvorming
Diagnose van verhoogde permeabiliteit van het maagdarmslijmvlies: een eiwitarme maagdarmstoornis kan worden bevestigd door een radionuclide-gelabelde macromoleculaire substantie spijsverteringskanaal excretietest, of een 1-antitrypsine-test.
Diagnose
Differentiële diagnose
Differentiële diagnose van verhoogde permeabiliteit van het maagdarmslijmvlies:
Ten eerste, eiwitverlies gastro-intestinale ziekte
Vaker voor bij maagkanker en darmkanker, als gevolg van de necrose van kankerweefsel, is de permeabiliteit van het overeenkomstige maagdarmslijmvlies verhoogd en gaat een grote hoeveelheid plasma-eiwit verloren uit het maagdarmkanaal. Carcinoom comprimeert en blokkeert lymfevaten, waardoor obstructie van gastro-intestinale lymfedrainage, lymfatische depositie, breuk en verlies van grote hoeveelheden eiwit wordt veroorzaakt. Klinisch zijn hypoproteïnemie en oedeem de belangrijkste manifestaties.
Ten tweede, villi atrofie van de dunne darm
Kan worden gezien bij darmkanker, rectumkanker, voornamelijk gemanifesteerd als diarree.
Ten derde, diarree, uitdroging en shock
Wordt voornamelijk aangetroffen in de villus adenomen van de dikke darm, af en toe in het spijsverteringskanaal APUD-systeemtumoren, zoals VIP-tumoren, gastrinoom en pancreaspolypeptide tumoren. Het wordt gekenmerkt door secretoire diarree, wat kan leiden tot verlies van water, onbalans van elektrolyt en zelfs shock.
Een eiwitarme maagdarmstoornis kan worden bevestigd door een radionuclide-gelabelde macromoleculaire uitscheidingstest van het maagdarmkanaal of een 1-antitrypsinetest.
