vermoeidheid bij inspanning
Invoering
introductie Op de 5e Internationale Conferentie over sport-biochemie in 1982 werd trainingsmoeheid gedefinieerd als: "Het fysiologische proces van het lichaam kan zijn functie niet op een bepaald niveau handhaven of zijn vooraf bepaalde trainingsintensiteit behouden." Uitputting is een speciale vorm van vermoeidheid. Vorm, het is om te blijven oefenen wanneer vermoeidheid, totdat de spieren of organen niet kunnen oefenen, dat is uitgeput.
Pathogeen
Oorzaak van de ziekte
Verminderde spiertrainingscapaciteit is het basisteken en essentiële kenmerk van trainingsmoeheid. Sinds het begin van deze eeuw hebben onderzoekers veel onderzoek gedaan naar sportvermoeidheid vanuit verschillende invalshoeken. Er wordt gesuggereerd dat het negatieve effect van inspanningsstressmetabolisme de oorzaak kan zijn van inspanningsvermoeidheid, zoals de uitputting van metabole matrix en metabolieten. Accumulatie, verzuring van de metabolische omgeving. Ze kunnen veranderingen veroorzaken in de structurele integriteit van spiervezels, energievoorziening, neurohumorale regulatie, etc. via verschillende kanalen, wat kan leiden tot contractie van motorspieren en diastolische disfunctie. Daarom is de afname van de inspanningscapaciteit, dat wil zeggen vermoeidheid, het onvermijdelijke resultaat.
Onderzoeken
inspectie
Gerelateerde inspectie
ECG CT-onderzoek
De locatie en veranderingen van trainingsmoeheid:
Trainingsmoeheid kan worden onderverdeeld in fysieke vermoeidheid en psychologische vermoeidheid in het menselijk lichaam.Deze twee verschillende soorten vermoeidheid hebben verschillende manifestaties. Fysieke vermoeidheid manifesteert zich voornamelijk in verminderde inspanningscapaciteit; psychische vermoeidheid manifesteert zich voornamelijk in gedragsveranderingen. Vermoeidheid kan in alle delen van het lichaam voorkomen, van centrale hersenschorscellen tot basale contractiele eenheden van skeletspier. Volgens de onderzoeksresultaten is fysieke vermoeidheid onderverdeeld in centrale vermoeidheid en perifere vermoeidheid. Centrale vermoeidheid verwijst naar een gebrek aan motivatie, veranderingen in de overdracht of werving van het centrale zenuwstelsel. Perifere vermoeidheid omvat een afname van het vermogen van gewrichtsoverdracht, spierpuntactiviteit en spiercontractie-activiteit. Alleen lichamelijke vermoeidheid wordt hier beschreven.
Diagnose
Differentiële diagnose
Differentiële diagnose van inspanningsmoeheid:
1. Emotionele vermoeidheid: het verwijst naar mensen die lange tijd monotone en mechanische werkactiviteiten hebben verricht. Door de veranderingen in de biochemie van het lichaam worden de centrale zenuwcellen in het centrale gebied geremd door voortdurende spanning, wat resulteert in een significante afname van het enthousiasme en de interesse in het leven van mensen. Tot je je verveelt. De belangrijkste manifestatie van emotionele vermoeidheid is gedragsverandering. Vermoeidheid kan in alle delen van het lichaam voorkomen, van centrale hersenschorscellen tot basale contractiele eenheden van skeletspier.
2, spanningsmoeheid: langdurige stress, resulterend in een sub-gezondheidstoestand van vermoeidheid, ernstige vorming van spanningsslaapstoornissen.
De locatie en veranderingen van trainingsmoeheid:
Trainingsmoeheid kan worden onderverdeeld in fysieke vermoeidheid en psychologische vermoeidheid in het menselijk lichaam.Deze twee verschillende soorten vermoeidheid hebben verschillende manifestaties. Fysieke vermoeidheid manifesteert zich voornamelijk in verminderde inspanningscapaciteit; psychische vermoeidheid manifesteert zich voornamelijk in gedragsveranderingen. Vermoeidheid kan in alle delen van het lichaam voorkomen, van centrale hersenschorscellen tot basale contractiele eenheden van skeletspier. Volgens de onderzoeksresultaten is fysieke vermoeidheid onderverdeeld in centrale vermoeidheid en perifere vermoeidheid. Centrale vermoeidheid verwijst naar een gebrek aan motivatie, veranderingen in de overdracht of werving van het centrale zenuwstelsel. Perifere vermoeidheid omvat een afname van het vermogen van gewrichtsoverdracht, spierpuntactiviteit en spiercontractie-activiteit. Alleen lichamelijke vermoeidheid wordt hier beschreven.
